Στον τομέα της επεξεργασίας λυμάτων, τόσο το χλωριούχο πολυαργίλιο (PAC) όσο και το θειικό αργίλιο χρησιμοποιούνται ευρέως ωςπηκτικάΥπάρχουν διαφορές στη χημική δομή αυτών των δύο παραγόντων, με αποτέλεσμα την αντίστοιχη απόδοση και εφαρμογή τους. Τα τελευταία χρόνια, το PAC έχει σταδιακά προτιμηθεί για την υψηλή απόδοση και ταχύτητα επεξεργασίας του. Σε αυτό το άρθρο, θα συζητήσουμε τις διαφορές μεταξύ του PAC και του θειικού αργιλίου στην επεξεργασία λυμάτων για να σας βοηθήσουμε να κάνετε μια πιο ενημερωμένη επιλογή.
Αρχικά, ας μάθουμε για το χλωριούχο πολυαργίλιο (PAC). Ως ανόργανο πολυμερές πηκτικό, το PAC έχει εξαιρετική διαλυτότητα και μπορεί να σχηματίσει γρήγορα κροκίδες. Παίζει ρόλο πήξης μέσω ηλεκτρικής εξουδετέρωσης και παγίδευσης διχτυού και χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με κροκιδωτικό PAM για την αποτελεσματική απομάκρυνση των ακαθαρσιών στα λύματα. Σε σύγκριση με το θειικό αργίλιο, το PAC έχει ισχυρότερη ικανότητα επεξεργασίας και καλύτερη ποιότητα νερού μετά τον καθαρισμό. Εν τω μεταξύ, το κόστος καθαρισμού του νερού με PAC είναι 15%-30% χαμηλότερο από το θειικό αργίλιο. Όσον αφορά την κατανάλωση αλκαλικότητας στο νερό, το PAC έχει χαμηλότερη κατανάλωση και μπορεί να μειώσει ή να ακυρώσει την έγχυση αλκαλικού παράγοντα.
Στη συνέχεια, ακολουθεί το θειικό αργίλιο. Ως παραδοσιακό πηκτικό, το θειικό αργίλιο προσροφά και πήζει τους ρύπους μέσω κολλοειδών υδροξειδίου του αργιλίου που παράγονται με υδρόλυση. Ο ρυθμός διάλυσής του είναι σχετικά χαμηλός, αλλά είναι κατάλληλος για επεξεργασία λυμάτων με pH 6,0-7,5. Σε σύγκριση με το PAC, το θειικό αργίλιο έχει κατώτερη ικανότητα επεξεργασίας και ποιότητα καθαρού νερού, και το κόστος καθαρισμού του νερού είναι σχετικά υψηλό.
Όσον αφορά τις λειτουργικές διαστάσεις, το PAC και το θειικό αργίλιο έχουν ελαφρώς διαφορετικές εφαρμογές. Το PAC είναι γενικά εύκολο στη χρήση και σχηματίζει γρήγορα κροκίδες, γεγονός που βελτιώνει την αποτελεσματικότητα της επεξεργασίας. Το θειικό αργίλιο, από την άλλη πλευρά, υδρολύεται αργά και μπορεί να χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να πήξει.
Θειικό αργίλιοθα μειώσει το pH και την αλκαλικότητα του επεξεργασμένου νερού, επομένως χρειάζεται σόδα ή ασβέστης για την εξουδετέρωση της επίδρασης. Το διάλυμα PAC είναι σχεδόν ουδέτερο και δεν απαιτείται κανένας παράγοντας εξουδετέρωσης (σόδα ή ασβέστης).
Όσον αφορά την αποθήκευση, το PAC και το θειικό αργίλιο είναι συνήθως σταθερά και εύκολα στην αποθήκευση και μεταφορά. Ενώ το PAC πρέπει να σφραγίζεται για να αποτρέπεται η απορρόφηση υγρασίας και η έκθεση στο ηλιακό φως.
Επιπλέον, από την άποψη της διαβρωτικότητας, το θειικό αργίλιο είναι εύχρηστο αλλά πιο διαβρωτικό. Κατά την επιλογή πηκτικών, θα πρέπει να λαμβάνεται πλήρως υπόψη η πιθανή επίδραση και των δύο στον εξοπλισμό επεξεργασίας.
Συνοψίζοντας,Χλωριούχο πολυαργίλιοΤο (PAC) και το θειικό αργίλιο έχουν τα δικά τους πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα στην επεξεργασία λυμάτων. Συνολικά, το PAC σταδιακά γίνεται το κύριο πηκτικό μέσο λόγω της υψηλής απόδοσής του, της δυνατότητας ταχείας επεξεργασίας λυμάτων και της ευρύτερης προσαρμοστικότητας του pH. Ωστόσο, το θειικό αργίλιο εξακολουθεί να έχει αναντικατάστατα πλεονεκτήματα υπό ορισμένες συνθήκες. Επομένως, κατά την επιλογή ενός πηκτικού μέσου, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη παράγοντες όπως η πραγματική ζήτηση, το αποτέλεσμα της επεξεργασίας και το κόστος. Η επιλογή του σωστού πηκτικού μέσου θα βοηθήσει στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της επεξεργασίας λυμάτων.
Ώρα δημοσίευσης: 29 Οκτωβρίου 2024
