Πώς λειτουργούν τα χημικά πισίνας;

Χημικά για την πισίναπαίζουν ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της ποιότητας του νερού και στη διασφάλιση μιας ασφαλούς και ευχάριστης εμπειρίας κολύμβησης για τους χρήστες. Αυτές οι χημικές ουσίες λειτουργούν μέσω διαφόρων μηχανισμών για την απολύμανση, την απολύμανση, την εξισορρόπηση των επιπέδων pH και τη διαύγαση του νερού. Ακολουθεί μια λεπτομερής εξήγηση για το πώς λειτουργούν:

Χλώριο:

Το χλώριο είναι ίσως η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη χημική ουσία στις πισίνες για απολύμανση. Λειτουργεί απελευθερώνοντας υποχλωριώδες οξύ όταν διαλύεται στο νερό. Το χλώριο είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στην εξόντωση βακτηρίων, ιών και φυκιών που υπάρχουν στο νερό. Το χλώριο μπορεί επίσης να οξειδώσει οργανικούς ρύπους όπως ο ιδρώτας, τα σωματικά έλαια και τα ούρα, εξαλείφοντας έτσι τις δυσάρεστες οσμές και διατηρώντας τη διαύγεια του νερού.

Βρώμιο:

Το βρώμιο είναι μια εναλλακτική λύση στο χλώριο, που χρησιμοποιείται συχνά σε εσωτερικές πισίνες ή σπα. Όπως και το χλώριο, το βρώμιο απελευθερώνει υποβρωμιούχο οξύ όταν διαλύεται στο νερό, το οποίο δρα ως ισχυρό απολυμαντικό. Το βρώμιο είναι λιγότερο πτητικό από το χλώριο σε υψηλότερες θερμοκρασίες νερού και είναι αποτελεσματικό σε ένα ευρύτερο εύρος pH, καθιστώντας το κατάλληλο για μικρές εσωτερικές πισίνες ή σπα όπου οι διακυμάνσεις του pH είναι συχνές.

Ρυθμιστές pH:

Η διατήρηση του επιπέδου pH του νερού της πισίνας είναι ζωτικής σημασίας για την αποτελεσματική απολύμανση και την πρόληψη του ερεθισμού του δέρματος και των ματιών. Ρυθμιστές pH όπως το ανθρακικό νάτριο (pH συν) και το όξινο θειικό νάτριο (pH μείον) χρησιμοποιούνται για την αύξηση ή τη μείωση του pH, αντίστοιχα. Τα κατάλληλα επίπεδα pH διασφαλίζουν επίσης ότι άλλες χημικές ουσίες, ιδιαίτερα το χλώριο ή το βρώμιο, παραμένουν αποτελεσματικές.

Ρυθμιστές αλκαλικότητας:

Η ολική αλκαλικότητα αναφέρεται στην ικανότητα του νερού να αντιστέκεται στις αλλαγές του pH. Το όξινο ανθρακικό νάτριο χρησιμοποιείται συνήθως για την αύξηση της ολικής αλκαλικότητας στο νερό της πισίνας. Τα κατάλληλα επίπεδα αλκαλικότητας βοηθούν στη σταθεροποίηση του pH και στην πρόληψη των γρήγορων διακυμάνσεων, διασφαλίζοντας την αποτελεσματικότητα του χλωρίου ή του βρωμίου.

Ρυθμιστές σκληρότητας ασβεστίου:

Η σκληρότητα ασβεστίου αναφέρεται στη συγκέντρωση ιόντων ασβεστίου στο νερό. Η χαμηλή σκληρότητα ασβεστίου μπορεί να οδηγήσει σε διάβρωση των επιφανειών της πισίνας, ενώ τα υψηλά επίπεδα μπορούν να προκαλέσουν σχηματισμό αλάτων. Το χλωριούχο ασβέστιο χρησιμοποιείται για τη ρύθμιση των επιπέδων σκληρότητας ασβεστίου και τη διατήρηση της ισορροπίας του νερού.

Φυκοκτόνα:

Τα αλγεοκτόνα είναι χημικές ουσίες που έχουν σχεδιαστεί για την πρόληψη ή τον έλεγχο της ανάπτυξης των αλγών σε πισίνες. Δρουν διαταράσσοντας τις κυτταρικές μεμβράνες των αλγών ή αναστέλλοντας τη φωτοσύνθεση. Τα αλγεοκτόνα περιέχουν ενώσεις τεταρτοταγούς αμμωνίου, ενώσεις με βάση τον χαλκό ή πολυμερικές χημικές ουσίες για την αποτελεσματική καταπολέμηση των αλγών.

Διευκρινιστικά:

Το νερό της πισίνας μπορεί να θολώσει λόγω αιωρούμενων σωματιδίων όπως βρωμιά, λάδια ή υπολείμματα. Τα διαυγαστήρια λειτουργούν πήζοντας αυτά τα μικροσκοπικά σωματίδια σε μεγαλύτερες συστάδες, διευκολύνοντας το σύστημα φιλτραρίσματος να τα παγιδεύσει και να τα αφαιρέσει. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται συνήθως διαυγαστήρες πολυχλωριούχου αργιλίου ή πολυμερικοί διαυγαστές.

Θεραπείες Σοκ:

Οι θεραπείες-σοκ περιλαμβάνουν την προσθήκη μιας πολύ συμπυκνωμένης δόσης χλωρίου ή μη χλωριούχου σοκ για την ταχεία οξείδωση των οργανικών ρύπων και την αποκατάσταση της διαύγειας και της υγιεινής του νερού. Αυτή η διαδικασία βοηθά στη διάσπαση των χλωραμινών (συνδυασμένο χλώριο), στην εξάλειψη των βακτηρίων και των φυκιών και στην αναζωογόνηση της αποτελεσματικότητας του κανονικού χλωρίου ή βρωμίου.

Συνοπτικά, τα χημικά των πισίνων λειτουργούν μέσω ενός συνδυασμού απολύμανσης, ρύθμισης του pH, εξισορρόπησης του νερού και βελτίωσης του φιλτραρίσματος, για να διατηρούν καθαρό, διαυγές και ασφαλές νερό για τους κολυμβητές. Οι τακτικοί έλεγχοι και η σωστή δοσολογία χημικών είναι απαραίτητες για την επίτευξη βέλτιστης ποιότητας νερού και την πρόληψη προβλημάτων όπως η ανάπτυξη φυκιών, η βακτηριακή μόλυνση και οι ζημιές στον εξοπλισμό.